KLU f-35 VS North Korean MiG-29

De F-35 Lightning II is een multimission gevechtsvliegtuig. Dit betekent dat het toestel gelijktijdig verschillende taken kan uitvoeren. De F-35 vervangt het F-16-jachtvliegtuig, in gebruik sinds 1979. Het is een zogenoemd ‘5e generatie gevechtsvliegtuig’ met een uitgebreider sensorenpakket dan vorige generaties en stealth-eigenschappen. Dit maakt het minder zichtbaar voor (vijandelijke) radar. en De 6 hoofdmissies die de F-35 moet kunnen uitvoeren zijn:

Offensive counter air/sweep: het bevechten van luchtoverwicht door het aanvallen van vijandelijke vliegbases en vliegtuigen (boven vijandelijk grondgebied);
Defensive counter air/cruise missile defence: het behouden van luchtoverwicht door inkomende aanvallende vliegtuigen en kruisraketten aan te vallen (luchtverdediging). Hier valt ook bewaking van het eigen luchtruim onder (QRA-taak);
Suppression/destruction of enemy air defences (SEAD/DEAD): het onderdrukken/vernietigen van vijandelijke luchtafweersystemen en bijbehorende commando- en vuurleidingssystemen op de grond;
Air interdiction: het aanvallen van logistieke en communicatielijnen diep in vijandelijk gebied. Dit zijn langeafstandsmissies die om een groot bereik en zelfbescherming vragen;
Close air support: het verlenen van directe steun aan grondtroepen die in contact zijn met vijandelijke troepen. Grote precisie en snelheid is cruciaal, bijvoorbeeld om slachtoffers onder eigen troepen te voorkomen;
Non-traditional intelligence, surveillance, reconnaissance: het verzamelen van inlichtingen, het bewaken van een gebied en het uitvoeren van verkenningsmissies (met behulp van de eigen sensoren). Het delen van deze informatie en inlichtingen met eigen troepen op de grond maakt hier deel van uit. Om bijvoorbeeld de wapens te geleiden en informatie te verzamelen heeft de F-35 verschillende sensoren:

de AN/APG-81-radar, een geavanceerde radar die over verschillende frequenties uitzendt en daardoor moeilijker te detecteren is;
een infrarood doelzoeker onder de neus;
het AN/AAS-37 waarschuwingssysteem; verschillende sensoren verspreid over het toestel waarschuwen voor naderende radar- én infraroodgeleide raketten. Laatstgenoemde raketten richten zich op de hitte van de uitlaat van de F-35. Het andere type zoekt zijn doel met een eigen radar. Stealth
De stealth-eigenschappen van de F-35 zijn het best als de bewapening onder de huid van het toestel zit. Afhankelijk van een missie en de dreiging is het mogelijk wapens extern te monteren. Door de stealth-eigenschappen is de F-35 moeilijker te detecteren door vijandelijke radar. Zo kan het toestel gemakkelijker ongezien vijandelijke doelen naderen. Dit geeft de F-35 een groot voordeel tijdens luchtgevechten. Daarnaast kan het toestel makkelijker vijandelijke stellingen en radarsystemen ontwijken.

Technische informatie F-35
fabrikant: Lockheed Martin
aantal: 37 (gepland)
lengte: 15.67 meter
spanwijdte: 10.67 meter
aantal ophangpunten: 11 (4 intern, 7 extern)
leeg gewicht: 13.198 kilo
maximaal take off-gewicht: 30.886 kilo
motorvermogen: 40.000 Lbs
snelheid:
bereik: 2.200 kilometer (zonder bijtanken)
Nederland heeft inmiddels 2 F-35A-toestellen gekocht. Dit is de CTOL-versie (conventional take off and landing). Deze start en landt op normale banen. Niet door Nederland aangeschaft, zijn de versie die verticaal kan starten en landen (F-35B/VTOL) en die voor vliegdekschepen (F-35C/STOVL).

VTOL: vertical take off and landing
STOVL: short take off and landing
De Nederlandse vliegtuigen staan in de VS en worden gebruikt voor het testen van de mogelijkheden en het trainen van de vliegers. Technici leren sleutelen aan het nieuwe toestel. In 2019 krijgt Nederland 8 F-35-gevechtsvliegtuigen. Daarvan worden er 6 gestationeerd in de Verenigde Staten voor het trainen van vliegers. 2 komen voor inzet naar Nederland.

Personeel
Nederland leidt sinds oktober 2013 in de Verenigde Staten technici en 4 vliegers op om de toestellen in de testfase te vliegen en onderhouden. De eerste 6 technici en de eerste Nederlandse F-35-vlieger haalden in januari 2014 hun certificaat voor het nieuwe jachtvliegtuig. Het Nederlandse personeel verhuisde januari 2015 van Eglin Air Force Base in Florida naar Edwards Air Force Base in Californië voor de operationele testfase. De F-35 is nog in ontwikkeling. Samen met de Verenigde Staten en Groot-Brittannië test de Nederlandse luchtmacht het nieuwe vliegtuigtype en de (wapen)systemen aan boord. Eind 2015 werd bijvoorbeeld het interne 25mm-boordkanon voor het eerst vliegend afgevuurd. Het Nederlandse detachement testte de bewapening begin 2016. Dit gebeurde tijdens de zogenoemde operationele test- en evaluatiefase.
DE TEGENSTANDER
In deze fase wordt ook gekeken hoe het vliegtuig, alleen én in samenwerking met andere wapensystemen (andere vliegtuigtypen, marineschepen, grondgebonden systemen) verschillende scenario’s uitvoert. Zo wordt direct kennis en ervaring opgedaan met het nieuwe toestel. DE TEGENSTANDER De MiG-29 (Russisch: Микоян и Гуревич МиГ-29) (NAVO-codenaam: Fulcrum) is een Russische straaljager, opvolger van de MiG-23, van het ontwerpbureau Mikojan.

In de jaren 70 wenste de USSR een opvolger voor de MiG-23 van dezelfde klasse als de Amerikaanse F-15 en F-16. De NAVO-codenaam is Fulcrum. De MiG-29 is in verschillende versies gebouwd: de MiG-29UB tweezitter en de MiG-29K voor de marine en is geëxporteerd naar 21 landen. Toen Duitsland herenigd werd, werden de MiG-29’s van de Oost-Duitse luchtmacht opgenomen in de luchtmacht van herenigd Duitsland. In 2003 werden 23 stuks doorverkocht aan de Poolse luchtmacht. De MiG-29 kan zich meten met zijn NAVO-tegenhangers de F-16 en F/A-18. In luchtgevechten blijkt de MiG-29 extreem wendbaar. Ook kan de piloot raketten richten met een in zijn vliegerhelm geïntegreerd vizier. De piloot hoeft dus alleen naar het doel te kijken om een raket te richten. Met het geavanceerde vuurgeleidingssysteem en lucht-luchtraketten is de MiG 29 nog altijd een geducht jachtvliegtuig.